Το παιχνίδι των λέξεων: Θυμός (ο)
Γκάταμπον σημαίνει χώρα του Θυμού. Λες και κάτι υπάρχει στον αέρα, οι κάτοικοι της χώρας αυτής γεννιούνται θυμωμένοι. Παρότι ο τόπος ήταν και παραμένει, ένας μικρός Παράδεισος.
Μανιασμένοι καβγάδες ξεκινούν καθημερινά στους δρόμους και στα σπίτια, στις δημόσιες υπηρεσίες και στα καταστήματα του Γκάταμπον, με ασήμαντες αφορμές. Τα παιδιά γυρνούν από το σχολείο συνήθως μωλωπισμένα από φοβερούς τσακωμούς. Οι δάσκαλοι φορούν σαν παράσημα τις γρατζουνιές και τα τραύματα από τις ζαβολιές και τις σκανδαλιές των μαθητών τους, ενώ τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν μετρούν την ηλικία τους, από το τελευταίο τρακάρισμα των οξύθυμων οδηγών τους.
Οι Σοφοί της χώρας λένε πως φταίει η απώλεια νοήματος. Όχι οποιουδήποτε νοήματος. Εννοούν πως η ζωή σ’ αυτή τη χώρα εξαντλώντας κάθε προτεινόμενο νόημα, εξάντλησε μαζί κι όλες τις πιθανότητες να βρει έναν σπουδαίο προορισμό. Και τη Θρησκεία και τις ποικιλώνυμες ιδεολογίες και τον πλούτο, δοκίμασαν οι Γκαταμπονέζοι, πλην …ματαίως. Έμειναν μόνον οι φόβοι, τα απωθημένα, τα αδικαίωτα αισθήματα και ο ανυπότακτος απόγονός τους… ο θυμός.
Γι’ αυτό και οι Σοφοί, αποφάσισαν να ιδρυθεί στην χώρα ένα Τάγμα. Το ονόμασαν Τάγμα του Νοήματος. Το επάνδρωσαν οι λιγότερο θερμοκέφαλοι πολίτες του Γκάταμπον, με βασικό καθήκον τους να ψάξουν εκτός συνόρων, σε άλλες χώρες, ένα επαρκές κι ελπιδοφόρο νόημα ζωής. Δόθηκε στο καθένα από τα μέλη του Τάγματος, χρυσός και ένα σακί γεμάτο ευχές και προσδοκίες. Η επιστροφή τους ορίστηκε σε ένα χρόνο από την ημέρα της αναχώρησής τους. Το πλήθος ωστόσο που συγκεντρώθηκε στα τείχη της πόλης, τους αποχαιρέτησε δύσπιστο και προκατειλημμένο για το μέλλον της αποστολής. «Φεύγουν για να αποφύγουν μελλοντικούς καυγάδες οι δειλοί -αυτό είναι όλο.» σκέφτονταν από μέσα τους.
Την τακτή ημερομηνία επέστρεψαν οι μισοί απεσταλμένοι. Όσοι δεν γύρισαν ποτέ, ήταν είτε γιατί σκοτώθηκαν σε καβγάδες στις ξένες χώρες είτε γιατί ξέμειναν σ’ αυτές, απορροφημένοι σε ανολοκλήρωτες μάχες και τσακωμούς που ξεκίνησαν οι ίδιοι. Τα νοήματα που έφεραν στον Βασιλιά και στο Συμβούλιο των Σοφών όμως, ήταν λεπτές κλωστές, αδύναμες να σηκώσουν τους ελέφαντες τόσων Θυμών. Η τεχνολογία, είπε ο ένας. Τα ταξίδια έλεγε ο άλλος. Ο έρωτας έλεγε ο τρίτος. Η επιστήμη έλεγε ο τέταρτος. Το Συμβούλιο απελπίστηκε.
Ο Ραούλ Χαντί στάθηκε μπροστά στο Βασιλικό Συμβούλιο με μεγάλη συστολή αρχικά αλλά όταν κοίταξε τους παριστάμενους τα μάτια του έλαμψαν.
«Βρήκα το νόημα της ζωής!» είπε και όλοι τον κοίταξαν με επιφύλαξη. Είχαν περάσει πριν από αυτόν ήδη 69 απεσταλμένοι που είχαν απογοητεύσει το Συμβούλιο.
«Και ποιο είναι το νόημα της ζωής που βρήκες;» τον ρώτησαν.
Έβαλε το χέρι του στη τσέπη του και έβγαλε ένα πουγκί.
«Αυτό» τους έδειξε.
«Τι είναι αυτό; Μήπως χρήματα; Μήπως διαμάντια;» αναρωτήθηκαν οι Σοφοί.
Ο Ραούλ άνοιξε το πουγκί και κράτησε στα χέρια του ένα όστρακο. Το ελικοειδές σχήμα που υπήρχε στο κέλυφος του όστρακου ήταν πράγματι εντυπωσιακό…
«Προσπαθείς να κοροϊδέψεις τον Βασιλιά σου;» εξαγριώθηκαν οι Σοφοί κι ετοιμάστηκαν για τον επερχόμενο καβγά. «Αυτό είναι ένα όστρακο! Το ξέρουμε όλοι…»
«Ναι είναι ένα όστρακο, μα μέσα του κρύβει ένα μαργαριτάρι. Κι αυτό το μαργαριτάρι δεν είναι ένα τυχαίο μαργαριτάρι. Όποιος το αγγίξει χαίρεται την Αθανασία. Μου το εμπιστεύθηκαν οι τελευταίοι Αλχημιστές της Ανατολής.»
«Την Αθανασία;» είπαν έκπληκτοι οι Σοφοί. «Αυτό αλήθεια είναι ένα εντυπωσιακό νόημα. Δείξε μας πως μπορούμε να γίνουμε Αθάνατοι.»
«Πολύ φοβάμαι πως το Γκάταμπον όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να γίνει πατρίδα του.» είπε ο Ραούλ.
«Γιατί;» παρενέβη ο Βασιλιάς. «Τι λείπει από τη γη μας ;»
«Κάνουν πολλή φασαρία οι πολίτες σας υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς τους. Όμως ο θεμελιώδης Λόγος μπορεί και να κρύβεται στον ελάχιστο ψίθυρο. Αν συνεχίσουν έτσι οι κάτοικοι του Γκάταμπον, δεν θα βρουν ποτέ τον τρόπο να νιώσουν με όλες τις αισθήσεις τους, τη στιγμή που το όστρακο θα είναι έτοιμο να αποκαλύψει το μαγικό μυστικό του και να χαρίσει την αθανασία σε όποιον το ακουμπήσει.»
Την στιγμή που όλο το Συμβούλιο είχε πέσει σε περισυλλογή, οι πόρτες της Αίθουσας παραβιάστηκαν και ένας μαινόμενος μασκοφόρος εμφανίστηκε. Με το μαχαίρι του επιτέθηκε στον Ραούλ Χαντί και του επέφερε τρία θανατηφόρα χτυπήματα. Καθώς ξεψυχούσε πεσμένος στο πάτωμα ο νεαρός απεσταλμένος, το όστρακο γλίστρησε από τα χέρια του και με δύναμη έπεσε στο πάτωμα. Με τις μπότες του ο μασκοφόρος εκδικητής το ποδοπάτησε πολλές φορές, κομματιάζοντάς το. Από το εσωτερικό του ένα ανήλικο μαργαριτάρι, άδοξα μπουσούλησε λίγα μέτρα και πέθανε κι αυτό. Οι φρουροί του παλατιού με κινήσεις αστραπιαίες σκότωσαν τον παρανοϊκό δολοφόνο. Κανείς ποτέ δεν έμαθε τους λόγους αυτής της τόσο εκδικητικής στάσης του.
«Κρίμα είπαν οι Σοφοί, ήταν μια πρόταση που θα μπορούσε να δώσει νόημα στη ζωή μας. Μαζέψτε τα πτώματα και ετοιμάστε το επόμενο Τάγμα Απεσταλμένων.»
7/5/2023