Το Όχι που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Ναι….

Καλό είναι οι νέοι σήμερα να μην συμμετέχουν σε παρελάσεις «εθνικιστικού περιεχομένου». Δεν ταιριάζει στην εποχή, ούτε και στον προσανατολισμό της χώρας, περισσότερο δε στην ίδια μας τη ζωή, την καθηλωμένη στην μεμψίμοιρη αποδοχή όλης αυτής της μνημονιακής λαίλαπας που βιώνουμε καθημερινά. Καλύτερο είναι οι νέοι σήμερα να παρελαύνουν έξω από τις βιτρίνες της Apple, των  Μακ Ντόναλντ και να συνωστίζονται στο  Φέισμπουκ αναπαράγοντας τον αυτισμό τους . Γιατί μέσα από εκεί ξεχνάνε πιο εύκολα και τι θα μπορούσαν και τι θα έπρεπε να είναι. Το ΟΧΙ μυρίζει μούχλα και αντιδραστικότητα. Σιγά μην τους μάθουμε από μικρούς στο πνεύμα της Αντίστασης που πλήρωσε τόσο ακριβά η  ζωή των παππούδων τους. Άσε που αν συνεχίσουμε να εορτάζουμε τις αντιστασιακές επετείους των Ελλήνων, μπορεί να προκύψει και κανένα κίνημα κόντρα στο σύγχρονο ραγιαδισμό και να … τρέχουμε.

Αυτή η καινούργια καμπάνια που είδαμε να πρωταγωνιστεί τις ημέρες του φετινού εορτασμού της εθνικής επετείου σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, με τη γνωστή αρθογραφία εναντίον των παρελάσεων, αλλά εμπλουτισμένη αυτή τη φορά με το καθηλωτικό ερώτημα «Γιατί γιορτάζουμε το ΟΧΙ, ενώ όλη η Ευρώπη γιορτάζει τη λήξη του Πολέμου;» – ήταν όντως πολύ πρωτότυπη. Και για το θράσος της  και για την ανοησία των οργανωτών της. Παντού διάβαζες το πόσο λάθος  είναι να παρελαύνουμε, να  γιορτάζουμε το Αντιφασιστικό ΟΧΙ, μέχρι και ο «σοφός» Χατζιδάκις επιστρατεύτηκε  μέσα από μια ατυχή – πολύ επιεικής χαρακτηρισμός  – δήλωσή του.  Ωραία . Να γιορτάζουμε με την Ευρώπη τη λήξη του πολέμου. Όμως  η μισή Ευρώπη ήταν με το μέρος του ΝΑΙ ή κάνω λάθος;  Με τους φασίστες δηλαδή ήταν η μισή Ευρώπη. Άρα έχει κάθε λόγο να γιορτάζει το τέλος της  φρικαλέας της συμπεριφοράς. Και την έναρξη της ανέξοδης αποενοχοποίησής της. Εμείς γιορτάζουμε ακριβώς το αντίθετο. Τη συμβολική ημερομηνία εκκίνησης  του έπους της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στο Φασισμό και το Ναζισμό, της αντίστασης ενός μικρού λαού που νίκησε μια μεγάλη απειλή, διασώζοντας την αξιοπρέπειά του παρά τις τεράστιες απώλειες που είχε σ’ αυτό τον αγώνα.  Και σήμερα περισσότερο από ποτέ οφείλουμε αυτή η μνήμη να διαφυλαχθεί και να ενεργοποιηθεί, αν θέλουμε και ο αντιφασιστικός και ο αντιρατσιστικός αγώνας να έχουν αποτέλεσμα και να διαπαιδαγωγήσουν και τις νεότερες γενιές. Τι θα γινόταν αν λέγαμε ΝΑΙ αναρωτιέται ο Μάνος Χατζιδάκις σ’ αυτό το άστοχο σχόλιό του. Και μόνο ότι δεν θα υπήρχε η Εθνική Αντίσταση δεν αρκεί;  Και λίγο τσίπα δεν βλάφτει.